Effectiveness of Story-Telling on Affective Perspective Taking and Social Problem Solving among Elementary School Girl Students

مقدمه: داشتن مهارت ­های لازم در برخورد با مشکلات و چالش ­ها از نیازهای ضروری است که باید در سنین کم به کودکان آموزش داده شود. لذا این پژوهش به بررسی آموزش دیدگاه ­گیری عاطفی و حل ­مسئله اجتماعی به روش قصه­ گویی پرداخته است. روش پژوهش: این پژوهش از نوع طرح نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر تهران بودند، که تعداد ۳۰ نفر از مدارس دخترانه ابتدایی شهر تهران با روش نمونه­ گیری در دسترس از منطقه ۵ انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار سنجش این پژوهش، پرسشنامه ی دیدگاه گیری عاطفی (APT) محمدی و امیری (۱۳۹۵) و پرسشنامه تجدید نظر شده حل مسئله اجتماعی (SPSI-R) دزوریلا و همکاران (۲۰۰۲) بود. گروه آزمایش  طی ۸ جلسه ۵۰ دقیقه ­ای تحت آموزش قصه گویی قرار گرفتند. یافته ها: جهت تجزیه و تحلیل داده­ ها از آزمون تحلیل تحلیل کوواریانس یک و چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد، قصه ­گویی بر دیدگاه­ گیری عاطفی و تمامی خرده مقیاس­ های حل مسئله اجتماعی به جز  سبک تکانشی / بی احتیاطی تاثیر معناداری دارد (۰۵/۰ < P). بحث و نتیجه گیری: قصه­ گویی بر ارتقای دیدگاه ­گیری عاطفی و حل مسئله اجتماعی دانش ­آموزان دختر موثر است. لذا اگر آموزش­ این مهارت ­ها در سطح مدارس ابتدایی به شیوه قصه­ گویی انجام شود، علاوه بر بهبود رابطه دانش ­آموزان با یکدیگر منجر به برخورد مناسب­ تر آنان با چالش ­ها و مسائل می­ گردد.