وجوه معماری در تناسب با ویژگی های هستی شناسانه انسان در اندیشه هایدگر

بیان مساله: در درازای تاریخ معماری درباره رابطه انسان و معماری از نظرگاه های گوناگون نظرورزی شده است و بخش مهمی از نظریه پردازان معماری، توجه به انسان را به طور خاص در کانون توجه خود قرار داده اند، با این حال تفاوت در نوع نگاه به انسان منجر به شکل گیری گونه های مختلف معماری شده است. در این راستا این مطالعه بر این مبنا پایه ریزی شده است که معماری به عنوان بستری برای زندگی انسان، در تناسب با نحوه بودن و زیستن او و در پاسخ به نیازهای بنیادین او شکل می گیرد؛ لذا پرداختن به کیفیت بودن انسان و ویژگی های هستی شناسانه او در جهت دستیابی به معماری در تناسب با انسان، امری ضروری می باشد. بدین منظور به طور خاص به سراغ خوانش متون هایدگر رفتیم، متفکری که نگاه متفاوتش به مقوله هستی و هنر؛ همواره مورد توجه اهالی هنر و معماری بوده است. اندیشمندی که به طور خاص پرسش از هستی انسان را مطرح می کند و در پژوهشی انضمامی به آن پاسخ می دهد.سوال تحقیق: این پژوهش بنای آن را دارد که به این دو پرسش پاسخ دهد. ویژگی های هستی شناسانه دازاین از نگاه هایدگر چیست؟ و معماری در تناسب با بنیان های هستی شناسانه دازاین از نگاه هایدگر چه وجوهی دارد؟اهداف تحقیق: تحلیل هستی شناختی دازاین، به دلیل نگاه خاص هایدگر به انسان در یک بستر کاملا انضمامی مورد توجه این پژوهش بوده است. در این مقاله بنای آن را داریم که با طرح مجدد دیدگاه هایدگر در باب انسان، قابلیت های معماری در تناسب با آن ویژگی ها را مورد نظر قرار دهیم.روش تحقیق: این پژوهش در قالب یک رویکرد کیفی، و با استفاده از پایه ی نظری هرمنوتیکی، به تفسیر متون هایدگر در باب انسان پرداخته است. بر این مبنا در یک مطالعه کتابخانه ای به فهم و معنا دهی به خوانش هایدگر از ویژگی های هستی شناسانه انسان پرداختیم و سپس با صورت بندی و ایجاد نظم و انسجام منطقی میان مطالب، وجوهی از روابط انسان و معماری را در این نگاه مورد تامل قرار دادیم.مهم ترین یافته ها و نتیجه گیری تحقیق: معماری از منظر این پژوهش و در تناسب با ویژگی های هستی شناختی انسان از نگاه هایدگر، باید بستری برای پاسخگویی به به پنج مفهوم پویایی، تداوم، تامل، همدلی و هویت باشد.