شاهنامه منسوب به محرمی، برگی دیگر از شاهنامه سرایی در سرزمین عثمانی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 28

فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JLSS-56-4_003

تاریخ نمایه سازی: 9 اردیبهشت 1403

چکیده مقاله:

بعد از فتوحات سلجوقیان در آسیای صغیر، زبان و فرهنگ پارسیان با آنان وارد این خطه شد و در دوره های سپس تر به دلیل انس و علاقه شاهان سلجوقی و عثمانی به فرهنگ پارسی، بخصوص اثر گران قدر فرزانه توس، از دو جهت این اثر ارزشمند را مد نظر قرار دادند: سرودن آثاری به سبک و سیاق شاهنامه و ترتیب دادن ترجمه هایی از این نامه خسروان. یکی از آثار پدیدآمده در دوران یادشده، شاهنامه منسوب به محرمی است که کشورگشایی و لشکرکشی های بایزید دوم را به رشته تحریر درآورده و بسیار از نکته های ارزشمند تاریخی را در این گیتی ستانی یادآور شده است. نگارندگان در این پژوهش ابتدا به معرفی مفصلی از شاهنامه منسوب به محرمی پرداخته، تاثیرپذیری شاعر از شاهنامه فردوسی نشان داده اند. حاصل این پژوهش این است که شاعر سبک حماسی را با الگوی سرودن قصاید مدحی در هم آمیخته و سعی کرده در صورت های بیانی بخصوص تشبیه نوآوری هایی داشته باشد. این اثر در چندین مورد تحت تاثیر شاهنامه بوده است: تاثیر مستقیم از ابیات بخصوص توصیف دقایق جنگ، استفاده از تعبیرات و اصطلاحات، ذکر مضامین حماسی، یادکرد قهرمانان شاهنامه.

کلیدواژه ها:

شاهنامه منسوب به محرمی ، شاهنامه فردوسی ، عثمانیان ، بایزید دوم

نویسندگان

حمیدرضا خوارزمی

دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

سیدامیر جهادی حسینی

دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • افشار، ا.(۱۳۴۷). کتابشناسی فردوسی. تهران: انجمن آثار و مفاخر ملی ...
  • آیدنلو، س. (۱۳۹۶). «جام های ویژه چند شخصیت داستانی و ...
  • بیانی، خ. (۱۳۷۹). تاریخ نظامی ایران دوره صفویه. تهران: زرین ...
  • حاجی خلیفه. (۱۹۴۱). کشف الظنون فی اسماءالکتب و الفنون. ج ...
  • حسینی فسایی، ح. (۱۳۸۱). فارسنامه ناصری. به تصحیح منصور رستگار ...
  • خورشاه بن قباد. (۱۳۷۹). تاریخ ایلچی. به تصحیح و تحشیه ...
  • دهخدا، ع.(۱۳۷۷). لغتنامه. زیر نظر محمد معین و سیدجعفر شهیدی ...
  • ریاحی، م، ا. (۱۳۶۹). زبان و ادب فارسی در قلمرو ...
  • شاهنامه منسوب به محرمی. نسخه خطی به شماره ۷۴۶۴۲. تهران: ...
  • شیروانی، ز. (۱۳۶۲). بستان السیاحه. تهران: سنایی ...
  • شیشمان، ب.، و کوزوباش، م. (۲۰۰۸). تاثیر شاهنامه بر فرهنگ ...
  • صحرایی، قاسم. (۱۳۹۰). «پژوهشی در نامه های شاهنامه ی فردوسی». ...
  • غیاث­الدین، م.( ۱۳۶۲). فرهنگ غیاث اللغات.با تصحیح محمد دبیرسیاقی. تهران:کانون ...
  • فردوسی، ا. (۱۳۹۳). شاهنامه. به کوشش جلال خالقی مطلق. تهران: ...
  • فردوسی، ا. (بی تا). شاهنامه. به کوشش ترنر ماکان. کلکته ...
  • قره چانلو، ح. (۱۳۸۰). جغرافیای تاریخی کشورهای اسلامی ج۱. تهران: ...
  • مشکور، م، ج. (۱۳۵۰) اخبار سلاجقه روم. به اهتمام محمدجواد ...
  • معزی، م. (۱۳۶۲). کلیات دیوان. با مقدمه و تصحیح ناصر ...
  • مول، ژ. (۱۳۵۴). دیباچه شاهنامه. ترجمه جهانگیر افکاری. تهران: شرکت ...
  • نظامی عروضی. (۱۳۲۸). چهار مقاله. به تصحیح محمد قزوینی. به ...
  • نوایی، عب. (۱۳۵۶). اسناد و مکاتبات تاریخی ایران از تیمور ...
  • نوروزی، ی.، و آب برین، س. (۱۳۹۵). «شاهنامه در ادبیات ...
  • نمایش کامل مراجع