بهبود نیمرخ گلیسیمیک در پاسخ به تمرینات تناوبی شدید با تاکید بر تغیر RBP۴ در هپاتوسیت های کبدی رت های دیابتی نوع ۲

مقدمه: رهایی گلوکز کبدی از مهمترین عوامل هایپرگلیسیمی در دیابتی های نوع ۲ معرفی شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات تناوبی شدید بر بیان ژن RBP۴ در هپاتوسیت های کبدی همچنین سطوح گلوکز خون و انسولین رت های دیابتی نوع ۲ انجام گرفت. روش کار: برای این منظور، ۱۴ سر رت نر ویستار ۱۰ هفته ای(۱۰±۲۲۰ گرم) توسط درون صفاقی نیکوتین آمید و STZ به دیابت نوع ۲ القا شدند سپس به گروه های کنترل(۷=n) و تناوبی(۷=n) تقسیم شدند. رت های گروه تناوبی یک برنامه تمرینات تناوبی ۴ هفته ای(۵ جلسه در هفته) را در قالب دویدن ها تناوبی روی تریدمیل اجرا نمودند. گروه کنترل در برنامه تمرین شرکت نداشتند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بیان ژن RBP۴ در سلول های کبدی همچنین انسولین سرم و گلوکز ناشتا توسط آزمون تی مستقل بین گروه ها مقایسه شد.نتایج: تمرینات تناوبی به کاهش معنی دار گلوکز ناشتا(۰۰۱/۰ = p) و بیان ژن RBP۴ در سلول های کبدی (۰۳۱/۰ = p) نسبت به گروه کنترل منجر شد. همچنین سطوح انسولین سرم در پاسخ به تمرینات تناوبی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری پیدا کرد(۰۰۱/۰ = p).نتیجه گیری: بر پایه این یافته ها، بهبود سطوح گلوکز ناشتا در پاسخ به تمرینات تناوبی را شاید بتوان به کاهش بیان RBP۴ در هپاتوسیت های کبدی نسبت داد. با این وجود، شناخت مکانیسم های عهده دار اثر ورزش بر نیمرخ گلیسیمیک نیازمند مطالعات بیشتری است.