بررسی رابطه عناصر معماری ایرانی و زمینه گرایی (نمونه موردی : فرهنگسرا نیاوران)

الگوهای هویتی و ارزش های سنتی همواره در طول تاریخ در شکل گیری فضاها در هر منطقه ، نقش چشمگیری داشته اند. معماری بومی شکل ، بافت ، حجم و مصالح منطقی سازگار با اقلیم و شرایط جوی داشته است . درک و شناخت صحیح الگو های بومی توانسته در عین پاسخ به نیازهای عملکردی ، هویت در معماری را حفظ کند. هدف از انجام این پژوهش تجزیه و تحلیل رابطه شاخصه های معماری سنتی ایرانی و معماری زمینه گرا است .در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی تحلیلی استفاده شده است ، ابتدا به جمع آوری و مرور اطلاعات مربوط به معماری سنتی ایرانی و زمینه گرایی پرداخته شد. سپس به تحلیل و بررسی دقیق این شاخصه ها در فرهنگسرای نیاوران پرداختیم . در طراحی این بنا عناصر و الگوهای اصیل معماری ایرانی با رویکرد مدرن تلفیق شده اند و در نهایت بنایی پست مدرن و زمینه گرا، خودنمایی کرده است . بررسی ها نشان داد، ساختار محیط زیستی و طبیعی موجود و ابعاد ارزشمند تاریخی این بستر حفظ شده است . پتانسیل های ذاتی بستر در طراحی تاثیر گذاشته و الگوهای هویتی ایرانی در قالب سبک مدرن معاصرسازی شده اند. امید است چنین پژوهش هایی بتواند جایگاه هویت معماری ایرانی و زمینه گرایی را در معماری معاصر ایران را به نمایش گذارد.