سیر تحولات و تجارب ایران در مورد مداخله در بافت های قدیمی و با ارزش شهری

شهر های ایران همواره به دو صورت در مسیر توسعه قرار داشتند گونه ای قبل از رشد شتابان شهر نشینی در ایران که اساسا از درون بوده و بر اساس خصایص کل شهر و تحولات اجتماعی اقتصادی به ایجاد نظام ارگانیک زندگی شهری منجر شده است، نظام کلی شهری درون زا بوده است.در شهر بازارها ستون فقرات نظام اجتماعی شهر ها بودند و شالوده زندگی اقتصادی اجتماعی برآن متمرکز بوده و در کل ماهیت توسعه تاریخی شهر در ایران با تکیه بر عوامل درونی روابط اجتماعی اقتصادی با مرکز شهر، یعنی بازار بوده است.گونه ای دیگر از رشد شهرهای ایران که درپی برخورد با جامعه ایران با سرمایه داری جهانی و آغاز دوران جدید و تحولات اجتماعی و اقتصادی و در راه یابی به عرصه موقعیت ایران در تقسیم کار جهانی بوجود آمد،رشد بر اساس فرآیندی منقطع از ترسیم اقتصادی اجتماعی درونی بوده است.این رشد عمومابه دلیل بیگانگی و تناقض و عدم تجانس با ماهیت درونی شهر جایگاه خود را به دور از شهر موجود پیدا کرد تجلی کالبدی چنین رشدی نیز غیر خودی بودن و خالی شدن سریع و فرسودگی و از هم پاشیدگی بافت های اصلی در ساختار شهری و رشد بی رویه شهر در پیرامون آن بود