تاثیرطراحی فضاهای معماری پایدار بر درمان بیماران خاص ، نمونه موردی: محیط تهران

بیمارستان نهادی است اجتماعی که بر حسب ضرورت تداوم حیات و حفظ بقای انسان ها و بازگشت به تندرستیو معالجه امراض به تدریج در تاریخ زندگی اجتماعی مردم پدیدار گشته است و همراه با تکامل توسعه علوم و فنون و مهارت ها و شیوه زندگی و طی طولانی در شکل امروزین خود به عنوان یک نیاز در جوامع بشرینمایان شده است ایجاد بیمارستان بدون تردید باید متکی به نیاز جامعه و در چهارچوب مطالعات از نظرتشخیص نیاز و بررسی امکانات ایجاد گیرد. معماری پایدار به عنوان ظرفی برای زیستن همواره درصدد بهبودوضعیت موجود و کیفیات زندگی انسان در طول تاریخ بوده و هست.امروزه اهمیت طراحی فضاهای معماریپایدار مختص مراکز درمانی افراد خاص ، برای بهبود کیفیت علمی کشور بر کسی پوشیده نیست، بیماری هایخاص نیز همواره یادآور یکی از دردناک ترین و مرگ آفرین ترین بیماری ها بوده است.امروزه در کشور علاوهبر عدم وجود بیمارستان های کافی و تخصصی، عدم طراحی و مناسب سازی فضا با نیازهای جسمی و روانیاین بیماران، یکی از مشکلات نظام درمانی به حساب می آید و باعث شده تا روند درمان افراد کندتر شده و یا بامشکل مواجه شود. هدف از این تحقیق ایجاد محیطی بهینه در جهت رفع نیازهای بیماران و بهبود شرایطجسمانی روانی آنان، و همچنین ایجاد فضایی که آموزش های لازم را به پزشکان و پرستاران آینده بدهد، میباشد. این مهم یکی از نیازهای اساسی کشور در پروسه های درمان بیماری های خاص می باشد. در این راستاکیفیات معماری فضاهای درمانی با استفاده از روش توصیفی تحلیل و با بهره گیری از اسناد کتابخانه ای موردبررسی قرار گرفتند