ارائه یک رویکردی نوین در طراحی الگوی برنامه درسی برای کودکان استثنایی در نظامآموزشی کشور

طراحی برنامه درسی برای ای دسته از کودکان، در درجه اول مستلزم شناخت ویژگی ها و نیازهای کودک است که تا حدزیادی متفاوت از نیازهای بزرگسالان می باشد. محیط و نحوه تعامل در آن به نوبه خود بر احساسات، خلق و خو، رفتار و درکپدیده ها توسط انسان موثرند. مهم تری شاخص هایی که در طراحی برای کودک مورد توجه قرار می گیرند شامل امنیت،جذابیت ، تحریک خلاقیت و به چالش کشیدن توانایی های ذهنی و جسمی کودکان است. همچنیی توجه به احساب آرامش،امنیت و آزادی در آن ها بسیار حایز اهمیت است و می تواند موجی افزایش توان رفتاری کودک شده و بستر تعامل آن ها بامحیط را فراهم کند. زمانی که دانش آموزان استثنایی مشغول به تحصیل هستند، لازم است برنامه درسی علاوه بر توجه بهبهبود مسائل دانش آموز، متناسب با برنامه درسی موجود باشد، با شرایط، امکانات و محدویت های محیط آموزش فراگیرسازگار باشد ، قابلیت به کار گیری و اجرا توسط معلمان کلاس و یا معلمان تلفیقی را داشته باشد. برای تدوین برنامه درسیکودکان استثنایی نیاز است که الگوی مناسبی در دسترس باشد، بنابراین در این پژوهش به دنبال طراحی الگوی برنامه درسیکودکان استثنایی هستیم.انسان و محیط پیرامونشان در تاثیرگذاری و تاثیر پذیری متقابل اند. اما کودکان به سبب محدودیتهای جسمی و روانی خود در قیاس با بزرگسالان، تاثیر پذیری بیشتری و عمیق تری داشته و در عوض تاثیر کمتری بر محیطدارند. رنگ ها می توانند اثرات مثبتی بر حالات رفتاری کودکان کم توان بگذارند، همینطور برای این کودکان باید از رنگهایی که هیجان و انرژی را القا می کنند، استفاده کرد تا بهتر بتوانند تمرکز کنند. بنابراین طراحان برنامه درسی باید محیطمحرک تری را برای آنان در نظر بگیرند. تحقق این امر از طریق بکارگیری ضوابط طراحی برنامه درسی که منطبق با شرایطجسمی و روانی کودک و همچنین متناسب با نظام آموزشی باشد، امکان پذیر است.