اثر بخشی درمان مثبت گرا بر افکار خود آسیب رسانی ،افکار خودکشی گرایانه در دانشآموزان دچار انحلال روابط عاشقانه

زمینه و هدف: نوجوانی، بخشی از گستره ی زندگی آدمی است که افراد با مجموعه هایی از موانع و چالش هاییتحولی روبه رو می شوند. چالش هایی نظیر رشد هویت و شخصیت و پیشرفت مستقل از خانواده، ایجاد ارتباط وهمرنگی با گروه همسالان و... می باشد که در مواردی ممکن است دچار آسیب های بلند مدت ی شوند. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان مثبت گرا بر افکار خود آسیب رسانی ،افکار خودکشی گرایانه در دانش آموزان دچارانحلال روابط عاشقانه می باشدروش و مواد: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و مرحله پیگیری با دو گروه آزمایش و گواهبود. جامعه آماری شامل ۵۸۷ نفر از مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره شهر ساری بود. ۳۰ نفر از دانش آموزان براساس معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش گواه هر گروه ۱۵ نفر قرار گرفتند. شرکت کننده ها، پرسشنامه راس، پرسشنامه افکار خودکشی بک BSSI را در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. گروه آزمایش ۸ جلسه درمان مثبت نگر دریافت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس و با نرم افزار SPSS ۲۲ تحلیل شد. یافته ها: در گروهی که مداخله درمان مثبت نگر انجام شد، یافته ها نشان داد که میانگین افکار خودکشی گرایانه در گروه آزمایش از ۱۸/۸۶ (۳/۶۴) به ۷/۴۰ (۱/۸۸) کاهش یافت. P<۰/۰۰۱ ولی در گروه گواه می انگین (انحراف معیار) افکار خودکشی گرایانه در پیش آزمون ۱۴/۹۳ (۳/۱۹) و در مرحله پس آزمون ۱۴/۹۳ (۳/۰۱) بدست آمد P<۰/۵۱۶ که تفاوت نداشت