اثر بخشی درمان دیالکتیک بر بهزیستی روانشناختی بیماران وابسته به مواد درحال ترک

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان دیالکتیک بر بهزیستی روانشناختی بیماران وابسته به مواد درحال ترک اجام شد.روش پژوهش حاضر، شبه تجربی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام بیمارانوابسته به مواد درحاضر شهر نجف اباد در سال ۱۴۰۲ بود. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر عبارت بود از مقیاسبهزیستی روانشناختی ریف ۱۹۸۹. درمان مورد نظر بر اساس پروتکل رفتار درمانی دیالکتیک لینهان ۲۰۰۷ صورت گرف . نتایجحاکی از آن بود که درمان دیالکتیک بر متغیر بهزیستی روان شناختی اثر معناداری دارد.