نقش میانجیگر بهزیستی معنوی و شفقت به خود در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه وافسردگی

هدف از پژوهش حاضر، تبیین رابطه ی افسردگی و طرحواره های ناسازگار اولیه با نقش واسطه ای بهزیستی معنوی و شفقت به خوددر دانشجویان بود. طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان در حال تحصیل دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال ۱۴۰۱ و حجم نمونه آماری شامل تعداد ۲۵۰ نفر از دانشجویان دختر و پسر مجرد ومتاهل در حال تحصیل در مقاطع مختلف اعم از کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ایبه دست آمد. به منظور برآورد حجم نمونه در مطالعات همبستگی، از فرمول پلنت (تاباکینگ و فیدل، ۲۰۰۷ ) استفاده شد و تعداد نمونهبر طبق فرمول ۱۹۴ به دست آمد که با توجه به احتمال ریزش پرسشنامه ها، تعداد کلان ۲۵۰ نفر در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوریاطلاعات در این پژوهش شامل چهار پرسش نامه شامل: پرسشنامه ۲۱ سوالی افسردگی بک ۱۹۹۶ ، پرسشنامه ی ۹۰ سوالیطرحواره های ناسازگار اولیه یانگ ۱۹۹۰ ، پرسشنامه ی ۲۱ سوالی شفقت به خود نف ۲۰۰۳ و پرسشنامه ۲۰ سوالی بهزیستیمعنوی الیسون و پالوتزین ۱۹۸۲ بود. فرضیات تحقیق با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و روش مدلسازی معادلاتساختاری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که مدل تجربی داده ها یا مدل مفهومی دارای برازش خوبی است.براساس یافته ها، هر دو متغیر بهزیستی معنوی و شفقت به خود به صورت مثبت و معنادار رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه وافسردگی را میانجیگری می کنند.