تاملی بر بی تفاوتی معلمان در نظام آموزش و پرورش(با تاکید بر نظریه ها و علل آن )

مهم ترین عامل در نیل به اهداف هر سازمان، نیروی انسانی است و بی شک موفقیت و پیشرفت هر سازمان به نیروی انسانی آن بستگی دارد. آموزش عالی و به طور خاص آموزش و پرورش از سازمان هایی است که نیروی انسانی آن اغلب افرادی پرتلاش ، متعهد هستند و در صورت مساعد بودن شرایط کاری، استعداد و مهارت خود را بیشتر به خدمت خواهند گرفت و چرخ های آن را بهتر به حرکت در می آورند. یکی از مسایلی که در آموزش و پرورش شایع است؛ ولی توجه کمی به آن می شود یا بهتر است که بگوییم هیچ توجهی به آن نمی شود، پدیده بی تفاوتی در این مجموعه است. بی تفاوتی سازمانی یک فرایند کند است که به تدریج در افراد ظاهر می شود. افرادی که دچار این پدیده می شوند توجهی به آینده خود و سازمان ندارند، زیرا در نظر آنها حال، گذشته و آینده تفاوتی با هم ندارند آنها از اعتماد به نفس پایین برخوردارند و بدون هیچ گونه واکنش یا اعتراضی، هر دستوری، حتی دستورات غیرمنصفانه را انجام می دهند و بی تفاوت گونه رفتار می کنند که این امر می تواند اثرات زیانباری را برای آموزش و پرورش رقم بزند. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت.