بررسی اثرگردشگری فرهنگی برهویت فرهنگی گردشگربا نقش میانجی هوش فرهنگی

پژوهش حاضر با هدف اثرگردشگری فرهنگی برهویت فرهنگی گردشگر با نقش میانجی هوش فرهنگی گردشگران می باشد. جامعه آماری برای پژوهش شامل، گردشگران داخلی و خارجی است که در طی سه ماه فروردین، اردیبهشت وخرداد ماه سال ۱۴۰۱ به دو شهر شوش و دزفول سفر کرده اند. به دلیل عدم دسترسی به آماردقیق گردشگران میزان نمونه براساس نمونه گیری دردسترس انتخاب گردید وبه منظورتعیین حجم نمونه ازفرمول کوکران برای جامعه نامعلوم ونامحدود اخذ شد که طبق این فرمول ۳۸۵ نفرازگردشگران به روش تصادفی ساده جهت پاسخگویی به پرسشنامه ها انتخب شدند. روش جمعآوری دادهها روشهای کتابخانه ای و میدانی است. این پژوهش ازنظرهدف کاربردی وازنظرروششناسی توصیفی- پیمایشی ، برای توصیف متغیرهای تحقیق وتبیین روابط بین آنها استفاده شده است. همچنین پژوهش حاضر از نظر زمان مقطعی و از نوع پژوهشهای حالنگر است. نتایج حاصل ازتجزیه وتحلیل داده های آماری نشان داد تحلیل عاملی تاییدی وآماراستنباطی با استفاده ازنرم افزارهای SPSS و LISREL مورد استفاده واقع شده است. بررسی فرضیات بعد ازتایید مدل دربخش ساختاری واندازه گیری، تمامی فرضیات تحقیق با توجه به داده های جمع آوری شده وبا احتمال ۹۵ درصد تایید شده اند، پس دریافتیم که گردشگری فرهنگی باعث تقویت هویت وافزایش درک متقابل فرهنگی گردشگران وحفظ میراث وفرهنگ شهرهای باستانی کمک شایانی می کند، می توان گفت گردشگری فرهنگی عاملی مهم درفرایند هویت سازی است با توجه به نقش میانجی هوش فرهنگی، هوش فرایندی را بوجود می اورد تا گردشگران باعث احساس تعلقات فرهنگی مشترک بین هم شود، نتایج نشان داد تاثیرات گردشگری فرهنگی برهویت فرهنگی گردشگران با وجود هوش فرهنگی به عنوان رابط نقش معنی داری وجود دارد.