ارزیابی عملکرد گردشگری مذهبی بر توسعه پایدار سکونتگاههای روستایی (مطالعه موردی : روستاهای اسفندآباد و مریم آباد)

گردشگری مذهبی نوع معنوی از انواع گردشگری است که امروزه توجه روزافزون جوامع را به خود جلب نموده است . این نوع گردشگری به واسطه تاثیرگذاری در ایجاد جامعه سالم و پایدار از یکسو نقش مهمی در هویت دهی به مکانها و فضاهای مختلف و از سوی دیگر نقش بسیار حائز اهمیتی در توسعه اقتصادی و اجتماعی مناطق دارد. در این راستا وجود بقاع متبرک و آثارهای مذهبی اعم از ملموس و غیرملموس در سطح روستاهای کشور ظرفیتی است که می تواند منجر به پایداری در ابعاد مختلف اقتصادی ، اجتماعی -فرهنگی ، زیست محیطی و کالبدی و به تبع پایداری مناطق روستایی گردد. لذا با اهمیت این موضوع پژوهش حاضر با هدف بررسی و ارزیابی عملکرد اماکن مذهبی بر توسعه پایدار سکونتگاههای روستایی شهرستان ابرکوه با تاکید بر بقاع متبرک گردآوری گردیده است . پژوهش حاضر از نظر ماهیت کاربردی ، از نظر روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و از نظر نحوه گردآوری دادهها کتابخانه ای و میدانی است . جامعه آماری تحقیق را ساکنین دو روستای اسفندآباد و مریم آباد از توابع شهرستان ابرکوه (استان یزد) تشکیل می دهند که محل قرارگیری دو امامزاده سیده حمیده خاتون و عباسعلی می باشند. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی استفاده گردیده است و نتایج نشان می دهد که وجود بقاع متبرکه در سطح روستاهای مورد مطالعه دارای تاثیر مثبت بر بعدهای اقتصادی ، اجتماعی - فرهنگی و زیست محیطی بوده است . از میان ابعاد پایداری بیشترین تاثیر گردشگری مذهبی بر بعد اجتماعی - فرهنگی با آماره ۲۳۸,۴ و کمترین تاثیر با آماره ۷۱۴,۱ بر بعد اقتصادی بوده است . ضریب همبستگی مابین گردشگری مذهبی و توسعه پایدار روستایی نیز در سطح ۹۹ درصد اطمینان برابر با ۶۳۷,۰ به دست آمده که نشان از همبستگی مثبت و سازنده این دو متغیر در منطقه مورد مطالعه دارد.