هوش هیجانی و آموزش و پرورش

هدف این مقاله ،بررسی اثر هوش هیجانی در آموزش و پرورش است .براساس این نگرش که چرخه آموزش و پرورش برپایه یک حرکت سنتی عمدتا حول محور »آموزش شناختی «می چرخد،پرورش ابعاد عاطفی - اجتماعی نادیده انگاشته شده یا کمتر مورد توجه قرار گرفته است .ازاین رو نقش هوش هیجانی در تبیین عوامل عاطفی و اجتماعی قابل تامل به نظر می رسد.در این زمینه با طرح پرسش های زیر می توان به ضرورت کاربرد هوش هیجانی در فرایند آموزشوپرورشهردو پی برد.آیا برای مداخله یا پیشبرد بهینه فرآیند آموزشوپرورشهردو به ویژه در جنبه های عاطفی -اجتماعی آن می توان از هوش هیجانی بهره برد؟ آیا از هوش هیجانی به منزله ی راهنمایی مفید،برای کسب مهارتهای زندگی و همچنین سنجش وبهبود واکنش های دانش آموزان نسبت به رخدادهای زندگی ،آن هم طی سالهای حساسی که در مدرسه و به یادگیری سپری می گردد،می توان بهره جست ؟آیا با بهرهگیری از هوش هیجانی می توان برای ساختن محیطی مساعد و برانگیزاننده برای یادگیری و برقراری ارتباط موثرتر فراهم آورد؟در نهایت این که آیا اگر دانش آموزان با به کارگیری هوش هیجانی به صلاحیت عاطفی دست یابند؛می توان آیندهای روشن را برای کودکان و نوجوانان به ویژه در ابعاد عاطفی - اجتماعی نوید دادوبراین اساس گامی نو در راستای برنامه ریزی و بهداشت روانی آنها برداشت ؟