بررسی و تحلیل نقش عوامل موثر بر جایگاه تربیت اخلاقی فراگیران نظام آموزشی

تربیت اخلاقی از مهم ترین اهداف بعثت انبیا بوده است و به دلیل نقش مهمی که در سرنوشت انسان و جامعه دارد جایگاه ویژه ای در فرهنگ اسلامی دارد. تربیت معنوی و اخلاقی نقش بسیار مهمی در پرورش و تربیت کودکان ایفا می کند. آموزش ابتدایی به عنوان یک پایه اساسی برای شکل دهی به ارزش ها و اخلاقیات در کودکان، باید با توجه به ارزش های فرهنگی و اجتماعی جامعه ، استعدادها و توانایی های هر فرد منطبق باشد. ارتقاء اخلاقیات و ارزش های معنوی در دوره ابتدایی می تواند به شکل مثبت بر روند رشد و توسعه فردی و اجتماعی کودکان تاثیرگذار باشد. متخصصان بر این باورند که اخلاق حرفه ای معلمان و رعایت استاندارهای اخلاقی آنان در امر فعالیت های آموزشی منجر به جهت دهی این فعالیت ها به سوی رفتار های اخلاقی می شود، در حقیقت معلم در نظام آموزشی نقش محوری به عنوان انتقال دهنده دانش را ندارد بلکه به عنوان یک الگوی اخلاقی برای دانش آموز باید خود مجهز به خصایص نیک اخلاقی باشد.از سوی دیگر معلم همواره در تعامل با دانش آموزان است ، یعنی معلم در جایگاه بسیار حساس خود می تواند تاثیر ماندگاری بر آنان داشته باشد. بنابراین به نظر می رسد پایبند بودن معلم به استانداردهای اخلاقی و در کنار آن تلاش معلم برای گنجاندن برنامه تربیت اخلاقی در آموزش دانش آموزان راهی در جهت تربیت نسل آینده باشد . هدف پژوهش حاضر بررسی جایگاه تربیت اخلاقی و تحلیل نقش عوامل موثردر تربیت اخلاقی دانش آموزان دوره ابتدایی . نوع پژوهش کاربردی و روش پژوهش توصیفی تحلیلی است که با مطالعه منابع کتابخانه ای و روی ادبیات نظری و پژوهشی به بررسی نقش فرهنگ مدرسه در تربیت اخلاقی کودکان دوره دبستانی پرداخته است .عوامل متعددی در تربیت اخلاقی کودکان دبستانی موثر هستند از جمله :خانه و خانواده، وراثت ، دوستان و رفقا، نظام اجتماعی ، مدرسه و غیره .مدرسه به عنوان خانه دوم کودک نقش مهمی را در این امر ایفاء می کند .