پدیدارشناسی ارتباطات

در این مقاله در نظر است با پرداختن به اندیشه ی پدیدارشناسی ۱ و پرداختن اجمالی به علوم ارتباطات۲ در مورد اختلاف نظر اندیشمندانی که پدیدار شناسی را یک دکترین یا مکتب می دانند و در طرف مقابل آنهایی این مقوله را مکتب نمی دانند و آن را یک تفکر، متد، تجربه ای باز و همواره نو شونده می دانند که منجر به بررسی و نتیجه گیری شود تا زوایای مجهول این رشته از علوم اجتماعی که خود شاخه ای از علوم ارتباطات بوده، که نمی توان حتی خود شاخه ای از علوم ارتباطات بوده که حتی نمی توان آن را در یک رشته علمی گنجاند. بلکه فراتر بایستی در یک حوزهی علمی ۳ و مطالعاتی چندرشته ای نگاه کرد و در کنار نظریه های متعدد ارتباطات پدیدار شناسی هم یک نظریه می باشد که به بررسی تجربه و آگاهی می پردازد. این نظریه ی پدیدار شناسی ارتباطات با تفکیک آگاهی با واسطه و بی واسطه از یکدیگر آگاهی انسان را از پدیدههای ذهنی که بدون واسطه در ذهن ظاهر می شود و ممکن است حتی عینیتی هم نداشته باشد مطالعه می کند.