بررسی اثربخشی آموزش های معنوی مبتنی بر رنج بر تحمل آشفتگی ، پذیرش و صبر در مادران دارای فرزند با کم توانی ذهنی

پژوهش حاضر با هدف احصاء رنج مادران دارای فرزند کم توان ذهنی به منظور طراحی بسته آموزشی مناسب و تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های معنوی مبتنی بر رنج بر تحمل آشفتگی ، پذیرش و صبر در آنان و با در نظر گرفتن تاثیر عمیق و متقابل کودکان با کم توانی ذهنی بر زندگی اعضای خانواده و به ویژه مادران و همچنین با هدف بررسی تاثیر داشتن کودک با کم توانی ذهنی بر زندگی مادران صورت گرفت . روش تحقیق به دو صورت کیفی که از طریق مصاحبه ، نیازهای پژوهشی از والدین و مشاورین استخراج شد و روش کمی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود . جامعه آماری شامل مادران فرزندان کم توان ذهنی مقاطع ابتدایی و متوسطه اول و دوم مدارس استثنایی شهرهای گچساران و چرام ( از شهرهای استان کهگیلویه و بویراحمد ) در سال تحصیلی ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ است که بر اساس تدریس و آموزش و پژوهش های نویسنده در این دو شهر صورت پذیرفت . از میان مادران ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه ( ۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر گواه ) قرار گرفتند . از میان کارشناسان و مشاوران نیز ۴ نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند . گروه آزمایش طی ۷ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش مهارت های معنوی قرار گرفت و به گروه کنترل ، آموزشی داده نشد . مقیاس تحمل آشفتگی بر اساس پرسشنامه صبر از خرمایی و همکاران اجرا گردید . نتایج نشان داد که آموزش مهارت های معنوی بر میزان تحمل آشفتگی ، پذیرش و صبر در مادران فرزندان کم توان ذهنی موثر بوده است و بنابراین پیشنهاد می شود به عنوان یک روش غیر دارویی ، غیر تهاجمی و کم هزینه ، برنامه های آموزشی معنوی مبتنی بر نیاز والدین در جهت افزایش تحمل آشفتگی ، پذیرش و صبر آنان انجام شود .