بررسی رابطه بین استرس بیماری کووید ۱۹ با احساس کارکنان نسبت به انجام کار گروهی با نقش تعدیل کننده ذهن آگاهی بعد از دریافت واکسن کرونا

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین استرس بیماری کووید ۱۹ با احساس کارکنان نسبت به انجام کار گروهی با نقش تعدیل کننده ذهن آگاهی بعد از دریافت واکسن کرونا بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی ، از نظر ماهیت کمی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کارکنان اداری ، مدیران و معلمان آموزشوپرورش شهرستان تایباد در سالتحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد ۱۲۹۹ نفر (۱۴۷ مدیر، ۱۰۲۰ معلم و ۱۳۲ کارکنان اداری ) بودند که با روش نمونه گیری طبقه ای ۴۹۳ نفر (۱۰۶ مدیر، ۲۷۹ معلم و ۱۳۲ کارکنان اداری ) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های ذهن آگاهی لانگر و همکاران (۲۰۰۴)، کار گروهی ایوانز و جارویس (۱۹۸۶ ) و استرس کرونای سلیمی و همکاران (۱۴۰۰) پاسخ دادند. رابطه بین متغیرها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی در قالب جداول خروجی نرم افزار آماری SPSS مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان داد که بین استرس کرونا و انجام کار گروهی در کارکنان رابطه منفی و معنی دار وجود دارد؛ بین ذهن آگاهی و انجام کار گروهی در کارکنان رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نیز نشان داد که ذهن آگاهی در رابطه استرس کرونا با انجام کار گروهی نقش تعدیل کننده را دارد و باعث افزایش ضریب تبیین به میزان ۵۷ درصد شده است . بنابراین می توان نتیجه گرفت که میزان رابطه بین استرس بیماری کووید ۱۹ بعد از دریافت واکسن کرونا با احساس کارکنان آموزش و پرورش شهرستان تایباد نسبت به انجام کار گروهی وابسته به ذهن آگاهی است .