نقش رسانه های جمعی برون مرزی در توسعه ملی

در پژوهش حاضر، با توجه به ضریب بالای قدرت تاثیر و نفوذ رسانه ها در فرآیند کنش سیاسی گروه های اجتماعی ، نقش ابزارهای ارتباطی ، به ویژه رسانه های جمعی برون مرزی در نهادینه سازی هدف توسعه ملی با روش کیفی بررسی می شود. در این خصوص نقش رسانه ها در آموزش اجتماعی و کنترل گروه های اثرگذار در ساختار سیاسی جامعه ، ازاهمیت ویژه ای برخوردار است . لازم است بررسی شود که رسانه های برون مرزی چگونه می توانند توسعه ملی را درساختار سیاسی و اجتماعی جامعه بیان کنند و نقش رسانه های برون مرزی در توسعه ملی چیست ؟ بر اساس فرضیه پژوهش ، رسانه های برون مرزی می توانند از طریق مدیریت و همیاری و همفکری فرهیختگان مقیم خارج از کشور، زمینه لازم را برای توسعه ملی فراهم آورند. در این راستا، نقش اصلی رسانه آن است که با اتکا به ارتباطات علمی جهانی ، ظرفیت های بالقوه را تقویت نموده و با تا ثیرگذاری از طریق رسانه ها، تغییر نگرش نسبت به رسانه ها ایجادشده و با یک دلی و هم بستگی ضریب نگرش مثبت به توسعه ملی را بالا ببرند. در این میان چارچوب نظری مورداستفاده ، نظریه های آمارتیا کومار سن ، دانیل لرنر، والدهال ، کلاپر، شرام و.... می باشد که رسانه های برون مرزی برای اثرگذاری و ایفای نقش موثرتر نیازمند تغییر نگرش متناسب با نیازهای زمانه است و پذیرش مسئولیت در آن باید توام با دلبستگی و عشق باشد که با چاشنی عقل و اندیشه و برنامه ریزی و پی گیری به بار بنشیند. نگرش بنیادی و ریشه ای در ارتباط رسانه ای بسیار مهم است و هدف های آینده در هر مقطع زمانی ، باید از پیش ترسیم شود زیرا نگاهی که در روزمرگی اسیر شود گرفتار انجماد و ایستایی خواهد بود. جهت پرهیز از وابستگی برنامه های رسانه های برون مرزی به افراد، لازم است فرهنگ ملی و یکپارچه نگری در کلیه مراحل طرح ، برنامه ریزی و اجرای پروژه های بلندمدت تبادل اطلاعات و پیش گیری از هرگونه انحراف احتمالی مخل توسعه ملی مدنظر باشد.