اثربخشی آموزش خانواده درمانی بر ابعاد سرمایه روانشناختی نوجوانان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی

هدف: اختلال افسردگی اساسی یک اختلال خلقی شایع است. نشان داده شده است که نوجوانان در این دوره با احتمال عود زیاد و نتایج عملکردی ضعیف بیشتر احتمال دارد افسردگی را تجربه کنند. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر خانواده درمانی بر ابعاد سرمایه روانشناختی نوجوانان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه نوجوانان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بودند که از مهر تا اسفند ۱۴۰۱ به کلینیک حیات اردبیل مراجعه کردند. در این پژوهش ۳۰ بیمار واجد شرایط انتخاب و به صورت هدفمند دعوت شدند. محققان به طور تصادفی شرکت کنندگان را به دو گروه مشاوره خانواده درمانی ۱۵) نفر) و گروه کنترل ۱۵) نفر) تقسیم شدند. پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه سرمایه روانشناختی اجرا شد. یک جلسه مشاوره هفتگی ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش ارائه شد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. یافته ها: گروه آزمایش با مداخله خانوادهدرمانی در مقایسه با گروه کنترل توانست نمرات تابآوری، خودکارآمدی، امید و خوشبینی را بهطور موثرتری در سطح یک درصد افزایش دهد. بیشترین اندازه اثر (۰/۷۴۵) مربوط به متغیر امید است که نشان می دهد ۷۴ درصد از واریانس متغیر امید بین گروه آزمایش و کنترل به دلیل متغیر مستقل (خانواده درمانی) است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مشاوره خانواده درمانی باعث افزایش تاب آوری، خودکارآمدی، امید و خوش بینی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی شد. بنابراین خانواده درمانی برای نوجوانان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی برای افزایش ابعاد سرمایه روانشناختی و بهبود کیفیت زندگی آنها توصیه می شود.