نقش واسطه ای تاب آوری در ارتباط بین کارکرد خانواده و نزدیکی رابطه با دوستان با رضایت از زندگی در دانشجویان

زندگی در جهان امروز پر از استرس و چالش میباشد، بنابراین افراد نیازمند مهارتهایی مانند تاب آوری هستند تا بتوانند با این شرایط استرسزا و بحرانی مقابله کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطهای تاب آوری در ارتباط بین کارکرد خانواده و نزدیکی رابطه با دوستان با رضایت از زندگی در دانشجویان است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان محصل در نیمسال دوم تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. نمونه آماری پژوهش شامل ۲۲۲ نفر ۱۸۸) زن و ۳۴ مرد) بودند. در پژوهش حاضر از روش نمونه گیری غیر تصادفی و از نوع داوطلبانه استفاده شده است. در این پژوهش از ابزار پرسشنامه سنجش خانواده بنابر الگوی مک مستر که توسط اپشتاین، بالدوین و بیشاب(۱۹۸۳) ۱ تدوین شده است و ابزار پرسشنامه نزدیکی رابطه با دوستان دیبل و همکاران (۲۰۱۲) و ابزار پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و ابزار پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵) استفاده شد. از داده های حاصله نتایج ذیل به دست آمده است: بین متغیر کارکرد خانواده و نزدیکی با دوستان رابطه منفی و معکوس وجود دارد و معنیدار نیست. بین متغیر کارکرد خانواده و تاب آوری رابطه مثبت، مستقیم و معنی دار (p < ۰/۰۱) وجود دارد. بین متغیر نزدیکی با دوستان و تاب آوری رابطه منفی، معکوس و معنیدار (p < ۰/۰۵) وجود دارد. بین متغیر کارکرد خانواده و رضایت از زندگی رابطه منفی، معکوس و معنی دار (p < ۰/۰۱) وجود دارد. بین متغیر نزدیکی با دوستان و رضایت از زندگی رابطه مثبت، مستقیم و معنیدار (p < ۰/۰۱) وجود دارد. بین متغیر تاب آوری و رضایت از زندگی نیز رابطه منفی، معکوس و معنیدار (p < ۰/۰۱) برقرار است. در مجموع، با توجه به ۵۲ نتایج ارائه شده در مقاله، میتوان گفت که تاب آوری دانشجویان نقش واسطه ای در رابطه میان کارکرد خانواده و رضایت از زندگی ایفا میکند.