نقش دین و معنویت در زندگی و انسجام خانواده

دین و معنویت بعد قدرتمندی از تجربه انسانی و زندگی خانوادگی است. باورها و اعمال معنوی خانواده ها را در طول هزاره ها و در بین فرهنگ ها حفظ نموده و تقویت کرده است. دین را می توان به عنوان یک نظام ایمانی سازمان یافته، نهادینه شده، با سنت ها، آموزه ها، اعمال مشترک، و جامعه ای از پیروان تعریف کرد. معنویت، ساختاری فراگیر، به باورها و اعمال متعالی اشاره دارد که در زندگی و روابط روزمره جاری هستند. معنویت »قلب و روح« دین است. هر چه مومنان به خدا نزدیکتر باشند، احساس بهتری نسبت به خود و دیگران دارند. اکثر مردم می گویند اعتقادات مذهبی به آنها کمک میکند تا مشکلات را حل کنند. احترام به باورهای دیگران ضروری است. نابردباری مذهبی، آزار و اذیت، و جنگ های مقدس برای تغییر دین یا نابودی کافران، پیامدهای فاجعه باری در طول تاریخ داشته است. در ده ههای اخیر، از آنجایی که بحرانهای جهانی، جابهجاییهای اجتماعی و دگرگونیهای ساختاری خانواده، زندگی را چالشبرانگیزتر کرده است، خانواده ها به دنبال انسجام و معنا در زندگی خود هستند و با دین و معنویت به آرامش و معنا دست مییابند. تحقیقات نشان داده است که باورها و اعمال معنوی عملکرد سالم خانواده را تقویت می کند.از طرفی اعتقادات و اعمال خشن یا ظالمانه مذهبی می تواند روابط خانوادگی را جریحه دار کند و باعث شود کسانی که آسیب دیده اند اغلب از خانواده و ایمان خود فاصله بگیرند. با تاکید بر اهمیت »تجربه زیسته دین و معنویت«، آنچه در تربیت فرزندان اهمیت دارد این است که والدین آنچه را که باور دارند عمل کنند. برخی از همسران مومن آزارها را تحمل میکنند تا به دستورات دینی پایبند باشند وخانواده های خود را سالم نگه دارند. با کثرت گرایی معنوی میتوان به شان، ارزش و پتانسیل همه اعضای خانواده احترام گذاشت و درزندگی یار هم بود.