بررسی راهبردهای ایجاد عدالت آموزشی در آموزش و پرورش

عدالت آموزشی، مفهومی بنیادی در نظام های آموزشی به شمار می رود که بر برابری فرصت ها برای یادگیری و دستیابی به دانش و مهارت های لازم برای همه افراد، فارغ از پیشینه، توانایی و شرایط اجتماعی و اقتصادی آن ها تاکید دارد. دستیابی به عدالت آموزشی، نقشی کلیدی در ارتقای سطح سرمایه انسانی، توسعه پایدار و ایجاد جامعه ای عادلانه و فراگیر ایفا می کند. با وجود تلاش های صورت گرفته در نظام های آموزشی مختلف، هنوز شاهد نابرابری های گسترده ای در دسترسی به آموزش باکیفیت و فرصت های یادگیری هستیم. این نابرابری ها، دانش آموزان را از قشرهای کم برخوردار، مناطق محروم و گروه های خاص مانند دانش آموزان با نیازهای ویژه، مهاجران و دختران از حق آموزش باکیفیت محروم می کنند و مانع از شکوفایی استعدادها و توانایی های آن ها می شود. در این مقاله مروری، با استفاده از روش فراتحلیل، به بررسی پژوهش های انجام شده در زمینه راهبردهای ایجاد عدالت آموزشی در آموزش و پرورش پرداخته شده است. برای این منظور، از پایگاه های اطلاعاتی مختلف مانند ERIC، PsycINFO، JSTOR و ScienceDirect استفاده شده و پژوهش های مرتبط با موضوع مورد بررسی، بر اساس معیارهای مشخص، جمع آوری و تحلیل شده اند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که ایجاد عدالت آموزشی در آموزش و پرورش، نیازمند اتخاذ رویکردی جامع و فراگیر است که به همه ابعاد نظام آموزشی از جمله تامین منابع، برنامه درسی، pedagogy، ارزیابی، پشتیبانی، حکمرانی و مدیریت توجه داشته باشد. تدوین و اجرای سیاست ها و برنامه هایی بر اساس این راهبردها، می تواند به کاهش نابرابری ها در آموزش، ارتقای کیفیت آموزش برای همه دانش آموزان و در نهایت، تحقق عدالت آموزشی در جامعه کمک کند.