بررسی اهمیت جایگاه خودشناسی در دین داری دانش آموزان ابتدایی

هدف از این مقاله بررسی جایگاه خودشناسی در دین می باشد که با روش توصیفی تحلیلی به انجام رسیده است. نتایج حاصل از این نوشتار حاکی از آن است که: قرآن کریم و روایات معصومین (علیهم السلام) به خودشناسی توجه ویژه ای دارند. عالمان اخلاق نیز، تاکید بسیاری به خودشناسی دارند. تا مادامی که آدمی از شناخت صفات و ملکات خود غافل بماند، نمی تواند به اصلاح خویشتن بپردازد، تا با این شناخت بتواند خدا را بشناسد. از منظر دین، خودسازی منوط به خداشناسی می باشد و خداشناسی در پرتو خودشناسی قابل دستیابی است. منظور از این که انسان باید خود را بشناسد، این است که: باید وضعیت های حاکم بر وجودش را بررسی کند که در واقع سیر رو به تحول وجود خود انسان است. به این جهت قرآن ما را به تفکر در وضعیت آفرینش انسان ترغیب می کند خودشناسی به عنوان یکی از مفاهیم مهم و اساسی در رشد و تربیت انسانی، اهمیت بسیاری در زندگی افراد دارد. این مقاله با عنوان "بررسی اهمیت جایگاه خودشناسی در دین داری دانش آموزان ابتدایی" به بررسی نقش و اهمیت خودشناسی در دین داری دانش آموزان ابتدایی می پردازد. در این مقاله، ابتدا به تعریف و مفهوم خودشناسی و دین داری پرداخته می شود و سپس به بررسی اهمیت این دو مفهوم در زندگی دانش آموزان ابتدایی پرداخته می شود. این مقاله نشان می دهد که خودشناسی به عنوان یکی از عوامل مهم در تقویت ایمان و دین داری دانش آموزان ابتدایی می تواند نقش بسیار موثری در رشد و تربیت این افراد داشته باشد. در نهایت، پیشنهاداتی برای تقویت خودشناسی و دین داری در دانش آموزان ابتدایی ارائه می شود.