اثر بخشی رفتار های حمایتی و غیر حمایتی مربیان بر خود کارآمدی و رفاه ذهنی ورزشکاران رشته ووشو

هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان اثربخشی رفتارهای حمایتی و غیر حمایتی مربیان بر خودکارآمدی و رفاه ذهنی ورزشکاران رشته ووشو بود. لذا روش تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی بود که داده های آن به شیوه میدانی و با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی ورزشکاران رشته ووشو بر اساس آمار ارائه شده توسط هیئت ووشو استان کردستان در سال ۹۹ که در لیگ استان شرکت کردند و تعداد آن ها ۱۱۰ نفر است. نمونه آماری این تحقیق بر اساس جدول مورگان و کرجسی برابر با تعداد ۸۶ نفر می باشد که به شیوه تصادفی ساده انتخاب گردیده اند. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه استفاده شد. روایی پرسشنامه ها مورد تایید اساتید بوده و پایایی پرسشنامه ها و خرده مقیاس های آن ها در آزمون ضریب آلفای کرونباخ در سطح مطلوب بوده است. شاخص های آماری نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار در تحلیل توصیفی داده ها استفاده شد. جهت آزمون فرضیه های تحقیق در بخش آمار استنباطی از آزمون های کلموگروف اسمیرنف و آزمون تحلیل واریانس ANOVA با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ انجام شده است. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که: ۲/۴۷ درصد نمونه آماری دارای مدرک تحصیلی فوق دیپلم، ۸/۳۴ درصد در دامنه سنی ۲۶ تا ۳۰ سال سن قرار داشتند. نتایج آمار استنباطی نشان داد که رفتارحمایتی مربیان (۰۵/۰P≤، ۹۶/۲=F) و رفتار غیرحمایتی مربیان (۰۵/۰P≤، ۵۹/۴=F) بر خودکارآمدی ورزشکاران تاثیر دارند. همچنین رفتار حمایتی مربیان (۰۵/۰P≤، ۵۸/۳=F) و رفتار غیرحمایتی مربیان (۰۵/۰P≤، ۳۴/۱۰=F) بر رفاه ذهنی ورزشکاران تاثیر دارند.