تجارب زیسته روانشناسان در بکارگیری ذهن آگاهی (یک مطالعه پدیدارشناختی)

این تحقیق با هدف تعیین تجارب زیسته روان شناسان از کاربرد ذهن آگاهی بوده است. روش تحقیق کیفی از نوع پدیدارشناختی و حوزه تحقیق شامل ۱۴ نفر از روان شناسان و متخصصان حوزه های مختلف شغلی بوده است و از روش گلوله برفی برای انتخاب نمونه تا رسیدن به اشباع نظری استفاده شده است و ابزار تحقیق مصاحبه نیمه سازمان یافته بود که روایی و پایایی آن توسط اساتید تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل محتوای کیفی با رویکرد نظام مقوله بندی قیاسی با انجام کدگذاری باز، موضوعی و محوری استفاده شده است که پس از کدگذاری تعدا ۳۲۶ مقوله و کد مفهوم استخراج گردید سپس آن کد مفاهیم استخراج شده براساس سوالات تحقیق دسته بندی شدند.یافته ها نشان داد که تجارب زیسته روان شناسان و متخصصان از ذهن آگاهی شامل کسب رضایت درونی با مشاهده خود بعنوان ناظر،بهبود در کمیت و کیفیت کارها، کنترل هیجانات، شناخت من ذهنی توجه به حواس ، تمرکز بر الگوهای ذهنی، مشاهده و شناخت هم هویت شدگی ها، تمرکززدایی برای رهایی از ذهن، بالارفتن انعطاف درونی در برابر اتفاقات، اهمیت دادن و توجه به خود وجودی، بهبود مهارت های ارتباطی، بهبود کیفیت نگرش نسبت به انسان ها و موجودات، مشاهده موانع بیرونی، احساس رضایت درونی، انجام تمرینات یوگا، توجه و مراقبت از جسم، مشاهده موانع درونی، افزایش سطح آگاهی می باشد و کاربردهای آن نیز شامل افزایش انعطاف درونی در برابر اتفاقات، پرورش بعد هیجانی مثبت شناخت عمیق تر ذات الهی، رسیدن به صلح درونی، مدیریت خود، آرام سازی خود، افزایش رضایت درونی می باشد.