اثربخشی گروه درمانی با رویکرد وجودی بر بهزیستی روان شناختی و عزت نفس دختران فاقد پدر

پایبن بودن بهزیستی روان شناختی و عزت نفس در افرادی که والدین خود را از دست داده اند امری شایع است. یکی ازرویکردهای درمانی موجود در این زمینه. رویکرد درمانی وجودی است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرحپیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوم دختر فاقد پدردر شهر تهران در نیم سال اول سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. تعداد ۳۰ نفر از جامعه آماری با روش نمونه گیریهدفمند انتخاب شده و با روش تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند.ابزارهای پژوهش شامل مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۹۵) و پرسشنامه عزت نفس رونبرگ (۱۹۶۵) بود کهتوسط گروه های آزمایش و کنترل تکمیل شدند که این نمرات به عنوان پیش آزمون در نظر گرفته شد. پس از آن گروهآزمایش در جلسات گروه درمانی با رویکرد وجودی شرکت نمودند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد.مداخلات طبق پروتکل درمانی معرفی شده به مدت ۱۰ جلسه ‎۹۰ دقیقه ای به صورت یکبار در هفته انجام شد. پس ازپایان جلسات مداخله, شرکت کنندگان هر دو گروه مجددا ابزارهای پژوهش را تکمیل نمودند و نمرات به دست آمده بهعنوان پس آزمون در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که گروه درمانی با رویکرد وجودی می تواند تاثیرمثبتی بر بهزبستی روان شناختی و عزت نفس دختران فاقد پدر داشته باشد.