اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر کیفیت رابطه والد-کودک دانش آموزان با علائم اختلال نارسایی توجه بیش فعالی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری در کیفیت ارتباط والد با کودک دارای اختلال نارسایی توجه – بیشفعالی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل کلیه کودکان پیش دبستانی، دبستانی و مادران آن ها در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در شهرستان کاشمر بود. با روش نمونهگیری داوطلبانه. ۳۰ کودک پیش دبستانی و دبستانی از طریق فراخوان در مراکز مشاوره آموزش وپرورش با تشخیص نارسایی توجه – بیشفعالی، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت مداخله گروهی ۱۰ جلسه دقیقهای قرار گرفتند. مادران کودکان هر دو گروه به چک لیست رفتاری کودک فرم والد (Achenbach, ۱۹۹۱) و مقیاس کیفیت رابطه مادر - کودک (Pianta, ۱۹۹۲)، در مرحله پیشآزمون و پسآزمون پاسخ دادند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. یافتهها نشان دادند تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه وجود دارد و بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری کیفیت ارتباط والد کودک را در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بهبود بخشیده است؛ بنابراین می توان گفت بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری روش موثری به منظور بهبود کیفیت ارتباط والدین با کودکان دارای اختلال نارسایی توجه – بیشفعالی است.