اثربخشی آموزش مثبت نگری بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان

پژوهش ها در زمینه تاب آوری بیشتر متمرکز بر حوادث زندگی مثل داشتن شرایط محرومیت بوده است و پژوهش های کمی در زمینه تاب آوری تحصیلی با گروه های اقلیت قومی و یا دانش آموزانی که از پیشرفت کمی برخوردار بودند، انجام شده است؛ بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری در تاب آوری تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه هشتم شهر تنکابن در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند که به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز (۲۰۰۴) بودند. گروه آزمایش آموزش ذهن آگاهی را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند، اما در این مدت گروه گواه آموزشی ندید. تجزیه وتحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری انجام شد. نتایج نشان داد بین تاب آوری تحصیلی دانش آموزان در گروه های آزمایش و گواه، در پس آزمون، تفاوت وجود دارد و با توجه به بالاتر بودن میانگین نمرات گروه آزمایش در پس آزمون، می توان نتیجه گرفت که آموزش مثبت نگری موجب افزایش تاب آوری تحصیلی دانش آموزان شد. نتایج پژوهش، بیانگر آن است که آموزش مثبت نگری می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مناسب، برای ارتقای تاب آوری تحصیلی دانش آموزان استفاده شود.