بررسی رابطه معیارهای مدیریت مشارکتی شهری و درآمد پایدار در شهرداری منطقه ۱۰ تبریز با استفاده از روش تحلیل شبکه ای ANP

با توجه به تغییر ماهیت شهرداری های از یک ارگان دولتی به یک سازمان عمومی وابسته به دولت. استقرار شوراهای اسلامیشهر و استقلال درامدی آنها در دو دهه اخیر و همچنین مسائل و مشکلات داخلی و جهانی در حوزه های اقتصادی و درنتیجه کاهش درآمدهای عمومی, تامین مالی شهرداری های به یک مسئله مهم تبدیل شده است. فقدان نگرش جامع بهمنابع درآمدی شهرداری ها در قالب نظام کلان اقتصادی کشور تغییرات و مداخلات موردی. اجرا سیاست خوداتکایی وخود کفاتی شهرداری هاء بخش درامدی شهرداری ها را در وضعیت ناپایداری قرار داده است. به نحوی که ادامه این وضعیتآثار و تبعات نامطلوب و هزینه های اجتماعی. فرهنگی و زیرساختی را برای شهر و مدیریت شهری به دنبال خواهد داشت.دسترسی به منابع درآمدی مطلوب و پایدار موجب می گردد که مجموعه مدیربت شهری نقش فعال تری در محیط شهریایفا کرده و پاسخگویی مناسبی به نیازهای شهروندان داشته باشد. بنابراین طراحی یک الگوریتم پایدار مبتنی بر یک دیدگاهاستراتژیک با محوریت مشارکت عمومی برای تامین هزینه های جاری و عمرانی شهر می تواند بسترساز سرمایه گذاری درنظام زیرساخت توسعه شهر گردد. در این تحقیق سعی شده است تا رابطه وجود دیدگاه راهبردی و مشارکت جویانه مدیربتشهری و درآمد پایدار در شهرداری تبریز مورد بررسی قرار گیرد. این تحقیق به روش توصیفی پیمایشی و با مطالعاتکتابخانه ای و پرسش نامه انجام شده و داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزارهای spss و Super Decisions موردتجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نوع تحقیق در این پژوهش کاربردی و روش بررسی آن توصیفی تحلیلی است. گرداوری اطلاعا ت هم به صورت کتابخانه ای و هم میدانی و مصاحبه با رئیس گروه مطالعات درآمد شهرداری تبریز صورت گرفته است.نتایج به دست آمده نشان می دهد که زمینه "مسکن شهری" با وزن ۰.۲۸۵۱۰رتبه اول را به عنوان با پتانسیل ترین بخشبرای سرمایه گذاری در منطقه ۱۰ کلان شهر تبریز کسب کرده است و همجنین معیار عدالت شهری با وزن ۲۹۵ ۰.۱۵۲رتبه نخست و معیار "حاشیه نشینی " با وزن ۰.۱۵۱۸۶۳ رتبه دوم در میان معیارها ر به دست آوردند که نشانگر آن «است که توجه به این موارد میتواند مشوق سرمایه گذاری کلان، متوسط و خرد عمومی در بخش های درآمدزای منطقه ۱۰ شهرداری کلان شهر تبریز باشد.