جنگلهای مانگرو؛ پراکنش، اهمیت و تهدیدات آن در ایران

جنگلهای مانگرو اکوسیستمهای کاملاً ویژهای هستند که اجتماعات گیاهی و جانوری آنها در ارتباط با شرایط خاصی میتواند شکل گیرد. جنگلهای حرا جنوب ایران در نوار ساحلی خلیج فارس و دریای عمان پراکنش دارند. این جنگلها از یک یا دوگونه مانگرو تشکیل شده و فراوانترین گونه آن حرا است که در منطقهحفاظت شده حرا به تنهایی حضور دارد. مناطقی که حد واسط رودخانه و دریا قرار دارند، در تمام دنیا از لحاظ اکولوژیکی و زیستمحیطی، فوقالعاده و به شدتحاصلخیزند. جنگلهای حرا با توجه به ویژگی خاصشان، جایگاه خوبی برای رشد ماهیها و صنعت شیلات هستند. بعضی از ماهیها باید بخشی از چرخه زندگی خودرا در جنگلهای مانگرو سپری کنند. با وجود ارزشهای زیستمحیطی و تاثیراتی که گونه حرا در چرخه تکثیر طبیعی بسیاری از آبزیان دارد و از همه مهمتر درآمدزایی،که میتواند در اکوتوریسم نصیب کشور نماید چندی است که با عبور شناورهای سنگین از این خورها و با ایجاد موجهای سهمگین باعث فرسایش کنارهای این اکوسیستم ها شده و روزانه صدها اصله از این درخت منحصر بفرد را نابود مینماید. کاهش سطح این جنگلها، کاهش کیفیت درختان، کاهش استقرار تجدید حیات که لازمه بقاء این جنگلهاست، افزایش فرسایش سواحل دریا، کاهش تنوع زیستی آبزیان نادر و پرندگان از جمله پیامدهای دخالتهای شدید و غیراصولی در این جنگلهابوده است. لذا با توجه به اهمیت جنگلهای مانگرو به عنوان یک اکوسیستم پرارزش در جنوب ایران، انجام مطالعات اساسی پیرامون این جنگلها، جهت حفاظت،حمایت، توسعه و جلوگیری از نابودی این اکوسیستم ارزشمند امری ضروری به نظر میرسد. با توجه به اینکه جنگلهای مانگرو جزء لاینفک این اکوسیستم میباشند، شایسته است تحقیقی گسترده راجع به حفاظت، توسعه و احیاء جنگلهای مانگرو صورت گیرد