اثربخشی مداخله درمانی باز آموزی کارکرد های اجرایی بر وابستگی به سیگار

هدف: وجود نقایص در کارکردهای اجرایی می­ تواند منجر به ضعف کنترل فرد بر رفتارهای سلامتی و مصرف سیگار گردد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مداخله جامع به منظور باز­آموزی کارکرد­های اجرایی در افراد سیگاری بود. روش: طرح پژوهش کارآزمایی تصادفی کنترل­ شده با پیش آزمون، پس ­آزمون و پیگیری­ های یک ماهه و دو­ماهه بود. جامعه پژوهش کلیه مردان سیگاری در تابستان سال ۱۳۹۵ در شهر گرگان بودند. تعداد ۶۰ نفر افراد سیگاری واجد شرایط تعیین و به ­گونه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. پرسشنامه سنجش وابستگی به سیگار (فاگرستروم) بر روی افراد هر دو گروه اجرا شد. سپس به گروه آزمایش تکالیف مربوط به باز­آموزی کارکردهای اجرایی (حافظه کاری و کنترل بازداری) در طی ۱۰ جلسه (هفته ­ای دو جلسه) آموزش داده شد، درحالیکه گروه کنترل تنها مداخله­ هایی تصنعی شبیه به تکالیف اصلی دریافت کردند. پس از مداخلات درمانی و نیز در فواصل یکماهه و دوماهه شرکت­ کنندگان ابزار­ها را اجرا کردند. یافته­ ها: داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج تفاوت­های معنی ­داری  بین دو گروه در میانگین نمرات وابستگی به سیگار (فاگرستروم) در پس­ آزمون، پیگیری یک ماهه و دوماهه نشان داد. نتیجه­ گیری: در مجموع مداخله بازآموزی کارکردهای اجرایی بر کاهش وابستگی به  سیگار موثر بود و می­توان از این مداخله در برنامه­ های ترک سیگار استفاده کرد.