مدل های نوین ارزیابی اثربخشی آموزشی در عصر فناوری

در عصر اطلاعات، آموزش و یادگیری با تحولات شگرفی روبرو شده است. گسترش دسترسی به اطلاعات و فناوری های نوین، روش های یادگیری و آموزش را دگرگون کرده و ضرورت به کارگیری مدل های نوین ارزیابی اثربخشی آموزشی را بیش از پیش آشکار ساخته است. ارزیابی اثربخشی آموزشی، فرایندی نظام مند برای سنجش میزان کارایی و دستیابی به اهداف برنامه های آموزشی است. این فرایند به معلمان، مدیران و سیاستگذاران آموزشی کمک می کند تا نقاط قوت و ضعف برنامه های آموزشی را شناسایی کرده و برای ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری گام های موثری بردارند. ارزیابی اثربخشی آموزشی از اهمیت و ضرورت بالایی برخوردار است، زیرا این اطلاعات می تواند مبنای تصمیم گیری برای اصلاح و بهبود برنامه های آموزشی قرار گیرد. با شناسایی نقاط قوت می توان آنها را تقویت کرد و با شناسایی نقاط ضعف می توان برای رفع آنها برنامه ریزی کرد. معلمان و مدیران با استفاده از نتایج ارزیابی می توانند روش های تدریس خود را ارتقا داده و از تجربیات سایرین در زمینه آموزش و یادگیری بهره مند شوند. با استفاده از نتایج ارزیابی می توان برنامه های آموزشی را به گونه ای طراحی و اجرا کرد که برای یادگیرندگان و یادگیرندگان مفیدتر و موثرتر باشد. با توجه به تحولات شگرفی که در عصر اطلاعات در آموزش و یادگیری رخ داده است، مدل های سنتی ارزیابی اثربخشی آموزشی دیگر پاسخگوی نیازهای امروز نیستند. مدل های سنتی ارزیابی اثربخشی آموزشی غالبا بر سنجش دانش و مهارت های یادگیرندگان و یادگیرندگان از طریق آزمون ها و امتحانات متمرکز هستند. این مدل ها به جنبه های مهم دیگری از آموزش و یادگیری، مانند نگرش ها، انگیزه ها، خلاقیت و مهارت های حل مسئله، توجه کافی ندارند. علاوه بر این، مدل های سنتی ارزیابی اثربخشی آموزشی غالبا بر ارزیابی نهایی تمرکز دارند و به فرایند یادگیری و پیشرفت یادگیرندگان و یادگیرندگان در طول دوره آموزشی توجه کافی ندارند. در این مقاله، به بررسی مدل های نوین ارزیابی اثربخشی آموزشی در عصر اطلاعات پرداخته می شود.