بررسی ویژگی های کودکان دیرآموز و شیوه های مداخله در آموزش و یادگیری آنان

هدف از مقاله ی حاضر «بررسی ویژگی های کودکان دیرآموز و شیوه های مداخله در آموزش و یادگیری آنان» بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و یا استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی صورت پذیرفته است. برمبنای طبقه بندی روان-شناختی حدود ۱۴ درصد کل افراد جامعه را دانش آموزان مرزی یا از دیدگاه آموزشی، دیرآموز تشکیل می دهند که هوش آنان در حد فاصل یک تا دو انحراف معیار پایین میانگین قرار دارد. این دانش آموزان دارای توانایی های شناختی کمتر از حد متوسط هستند و از نظر هوشی در محدوده هوشبهر بین ۷۵ تا ۸۹ قرار دارند. دیرآموزان علاوه بر مشکلات آموزشی و تحصیلی، دارای چالش های رفتاری و اجتماعی بسیاری هستند. مداخله زودهنگام مجموعه خدمات جامعی است که از از لحظه تولد تا سه سالگی، برای کودک فراهم می شود. پایه ی اصلی این برنامه ها؛ آموزش خانواده، طراحی راهبردهای لازم، اطلاع رسانی و حمایت از خانواده و کودک با هدف به حداقل رساندن شرایط خطرساز است. در برنامه های مداخله ی زودهنگام، تلاش می شود تا عملکرد کودکان در حیطه های اصلی کارکرد نظیر زبان، شناخت، حرکات ظریف و درشت و رشد هیجانی-اجتماعی بهبود پیدا کند. تقویت مهارت های جسمی-حرکتی، تقویت مهارت های اجتماعی شدن، دستیابی به ارزش ها، کسب صلاحیت های فکری، یادگیری نظام های زبانی و زمینه های آماده سازی خواندن، نوشتن و محاسبه کردن از جمله اهداف برنامه های مداخله ای است. همچنین، آموزش به کمک حواس مختلف، تکرار بیشتر مفاهیم و همچنین استفاده از روش های تدریس فعال، توجه به اصل واقع گرایی و ارتباط و همبستگی بین مفاهیم آموزشی و زندگی واقعی و فعالیت های طبیعی کودک، انتخاب روش ها، تکنیک ها و بازی های آموزشی متناسب با سن و علاقه مندی نوآموز دیرآموز، توجه به کیفیت یادگیری به جای کمیت یادگیری، تقویت اعتماد به نفس و استفاده از گروه های کوچک در آموزش از جمله روش های موثر در امر آموزش و یادگیری کودکان دیرآموز است. تدریس جبرانی، تدریس اصلاحی، تدریس موازی و تدریس جایگزین نیز از جمله تدریس های تجربه شده و تاثیرگذار در فرایند یاددهی-یادگیری دانش آموزان دیرآموز است.