اثر گیاه نی و گز بر تثبیت بیولوژیکی طبیعی در رودخانه ها مطالعه موردی:رودخانه خشک شیراز

فرسایش کنار و بستر رودخانه همه ساله خسارات زیادی را به اراضی مجاور و جوامع ساکن اطراف آن تحمیل کرده و تغییر مورفولوژی رودخانه ها را به همراه دارد. پوشش گیاهی از عوامل موثر و مفید در کاهش فرسایش خاک شناخته شده است لیکن استفاده از پوشش گیاهی در جلوگیری از فرسایش بستر یا کناررودخانه مستلزم شناخت گیاهان سازگار با اقلیم و نیز شرایط فرسایشی می باشد. استفاده مناسب از پوشش گیاهی می تواند روش مناسبی برای اصلاح مسیر وبهسازی رودخانه در جهت کاهش خسارات سیلاب نیز باشد. ریشه دوانی خوب،انعطاف پذیری گیاه در مقابل سیلاب، رشد مجدد و سریع گیاه بعد از وقوعسیلاب، مقاومت مناسب در مقابل شوری آب و خاک و غیره از جمله ویژگیهای مناسب گیاهان مذکور می باشد. در این مقاله ضمن شناسایی نقاطی از رودخانه خشک شیراز که امکان تثبیت بیولوژیکی بستر و کرانه ها در آن وجود دارد و همچنین تعیین و شناسایی گیاهان و گونه های موفق مانند گز و نی که قادر به کنترل فرسایش کف و کناره ها ی رودخانه خشک می باشند، ارزیابی پتانسیل بیولوژیکی دیواره های رودخانه انجام شده و تأثیر پوشش گیاهی و روش بیولوژیکی انتخابی بر تثبیت مسیر رودخانه در جهت کاهش خسارات سیلاب بررسی می شود