تحلیل تطبیقی نبرد پدر و پسر در داستان های «رستم و سهراب» و «بزرگراه»

بازنویسی و بازآفرینی روایت های کهن یکی از راه های انتقال میراث مکتوب ادب فارسی به نسل امروز است. منظومه «رستم و سهراب» در شاهنامه که روایتگر کهن الگوی اسطوره ای نبرد پدر و پسر است از جمله روایت های کلاسیک ادب فارسی است که در دهه های اخیر به دلیل محبوبیت و شهرت در دو حوزه ادبیات کودکان و بزرگسالان بازنویسی و بازآفرینی های از آن به عمل آمده است. داستان کوتاه «بزرگراه» اثر حسین نوش آذر در حوزه ادبیات داستانی از جمله آثاری است که به نظر می رسد در آن نویسنده در حین حفظ ساختار اسطوره ای با نگاهی جدید و روانکاوانه به بازآفرینی و بازخوانی این روایت کهن دست زده باشد. به همین دلیل در این تحقیق ضمن معرفی چیستی و کارکرد الگوی اسطوره ای نبرد پدر و پسر به مقایسه تحلیلی این دو اثر پرداخته شده است. برخی از نتایج پژوهش نشان می دهد که در داستان «بزرگراه» برعکس منظومه «رستم و سهراب» پدیده پدرکشی اتفاق می افتد و دلیل اصلی آن خوانش روانشناسانه حاکم بر داستان است.