حرکت از همکاری به گفتگوی انتقادی در عمل در آموزش و پرورش

هدف این مقاله بررسی و مفهوم سازی تجربیات آموزشی و سازمانی ما و درک نحوه یادگیری است. کودکان در یک مرکز اجتماعی محلی ما پروژه خود را با همکاری و راهنمایی مشترک به عنوان راهی برای نزدیک شدن به تعاملات جمعی خود آغاز کرده بودیم. با این حال، وقایع در پروژه ما را وادار کرد تا در عملکرد خود تجدید نظر کنیم. آنچه را "گفتگوی انتقادی در عمل" می نامیم، نحوه تصور ما از عملکرد سازمانی و آموزشی نوآورانه است که در تضاد با مفهوم آموزشی و سازمانی همکاری است. ما تلاش ها و مبارزاتی را توصیف می کنیم که شرکت کنندگان، از جمله خودمان، در حال توسعه، اجرا، و برقراری ارتباط در مورد رویکردها و شیوه های آموزشی نوآورانه ای هستند که در ابتدا فکر می کردیم هدفشان ترویج یادگیری معنادار و مشارکتی است. ما توجه ویژه ای را به معضلاتی جلب می کنیم که شرکت کنندگان در گفت و گو در مورد فرآیندهای پویایی تدریس/یادگیری که در پروژه ما پدیدار شده اند، مواجه می شوند. این تجربیات ما را بر آن داشت تا دیدگاه خود را برای مشارکت شرکت کنندگان در پروژه به عنوان "گفتگوی انتقادی در عمل" توصیف کنیم، که به تحلیل و درک مداوم ما از معضلات در حال ظهور در کارمان کمک کرد.