مقایسه خودشناسی انسجامی و عزت نفس در سالمندان شاغل و بازنشسته

یکی از بزرگترین تغییرات جمعیتی در قرن بیستم پیر شدن جمعیت است و سالمندان یکی از مهم ترین پدیده های جمعیت شناختی جهان در پایان قرن بیستم و شروع قرن بیست و یکم می باشد. از جمله پیامدهای افزایش تعداد سالمندان در خانواده ها می توان به تاثیرات منفی وضعیت جسمانی و ذهنی، فشارهای اقصادی ، اختلالات روانی و تنش های عاطفی، عدم تحمل بار مسئولیت، خستگی فردی و انزوای اجتماعی افراد خانواده اشاره نمود. لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودشناسی انسجامی و عزت نفس در سالمندان شاغل و بازنشسته شهر شیراز در سال ۱۴۰۲ انجام شد. روش پژوهش علی مقایسه ای بر روی ۱۵۰ نفر از سالمندان بالای ۶۰ سال صورت گرفت. ابزار پژوهش عبارت بود از پرسشنامه خودشناسی انسجامی و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ. نتایج تحلیل تی استودنت نشان داد بین عزت نفس دو گروه سالمند شاغل و بازنشسته تفاوت معنادار وجود دارد ولی در مولفه خودشناسی انسجامی تفاوت معناداری مشاهده نشد. به عبارت دیگر عزت نفس سالمندان به شاغل و بیکار بودنشان بستگی دارد ولی خودشناسی انسجامی از محیط کار تاثیر نمیگیرد.