مقایسه روش های مختلف خوشه بندی برای ایجاد نواحی مجزای اندازه گیری در شبکه های توزیع آب

محدودیت منابع آب ازیک طرف و رشد روزافزون جمعیت و افزایش تقاضای آب از طرف دیگر، یکی از چالش های پیشروی توسعه جوامع است. توصیه انجمن بین المللیIWA آب جهت تخمین هدر رفت واقعی ایجاد نواحی مجزای اندازه گیری DMA۳ در شبکه های توزیع آب است. یکی از مراحل ایجاد نواحی مجزای اندازه گیری، خوشه بندی درشبکه های توزیع آب است. با توجه به اهمیت موضوع در این تحقیق به بررسی نتایج روش های طیفی، خوشه بندی گیروان-نیومن و فست نیومن بر روی شبکه توزیع آب شهری مدنا پرداخته شده و نتایج از نظر حداقل قطع در لوله های مرزی بین نواحی با یکدیگر مقایسه شده است. نتایج نشان داد که به ترتیب روش طیفی، روش گیروان-نیومن و روش فست نیومن بهترین عملکرد را با کمترین تعداد لوله مرزی بین نواحی جهت ایجاد نواحی مجزای اندازه گیری داشته اند. همچنین ارائه شاخص پیمانگی در روش گیروان-نیومن نسبت به روش طیفی یک مزیت در تعیین تعداد مناسب نواحی مجزای اندازه گیری محسوب می شود