تاملی بر نقش موثر خودکارآمدی تحصیلی در افزایش خودراهبری در تحصیل دانش آموزان

افراد دارای سطوح بالای یادگیری خود راهبر، یادگیرندگان فعالی هستند که علاقه زیادی برای یادگیری دارند، از مهارت های حل مسئله استفاده می کنند، ظرفیت درگیر شدن در فعالیت های یادگیری مستقل رادارند و به طور مستقل یادگیری خویش را مدیریت می کنند. تئوری یادگیری خود راهبر به فراگیران اجازه می دهد، راهبردهای یادگیری را به منظور رسیدن به نیازهای یادگیری خود به کار ببرند. در واقع خود راهبری در یادگیری، بر نقش مهم انگیزه و اراده در شروع و تداوم بخشیدن به تلاش های یادگیرندگان تا پایان اهداف تاکید دارند. هم چنین، باورهای خودکارآمدی بر رفتار فرد بسیار موثر و شخص برخوردار از سطح خودکارآمدی بالا در انجام کارها موفق تر و امیدوارتراست. افراد با خودکارآمدی بالا، برای دستیابی به هدف-های خود، انگیزه زیادی دارند و به جای تمرکز بر شکست ها و نقطه های ضعف خود، بر ویژگی های مثبت و موفقیت ها تمرکز دارند. هنگامی که افراد بر این باور باشند که قابلیت ها و توانایی های لازم برای انجام کار یا فعالیتی را دارند، برای انجام آن تکلیف، وقت بیشتری صرف کرده و در نهایت به یافته های بهتری دست پیدا خواهند کرد. بنابراین می توان عنوان نمود که خودکارامدی تحصیلی با تقویت های باورهای مثبت و و ایجاد اعتماد نسبت به توانایی های تحصیلی در دانش آموزان موجبات ایجاد خودتنظیمی خودکنترلی در یادگیری و در نهایت یادگیری خودراهبر را فراهم می نماید.