ارزیابی یک سیکل تبرید بحرانی گذر دی اکسیدکربن و تولید توان توسط بازیابی گرمای زاید

سیکل های تبرید بحرانی گذر به علت مزایای زیادی که دارند اخیرا بسیار مورد توجه محققین قرار گرفته است . استفاده از سیکل تبرید بحرانی گذر دی اکسیدکربن سبب آزاد شدن مقدار حرارت زیادی در قسمت گازکولر می شود. از این حرارت مازاد می توان برای کاربری های مختلفی استفاده کرد. در این پژوهش به بررسی استفاده از حرارت مازاد برای راه اندازی یک سیکل رانکین آلی به منظور تولید توان پرداخته شده است . در ابتدا داده های ورودی مشخص گردید و برای نرم افزار تعریف شد، سپس با استفاده از روابط ترمودینامیکی حاکم بر مسئله ، به محاسبه و تحلیل سیکل پرداخته شد. برای مدلسازی و حل محاسبات ترمودینامیکی از نرم افزار ای ای اس استفاده شده است . در ادامه به مهمترین نتایج بدست آمده اشاره شده است . برای بررسی تاثیر سیالهای عامل در سیکل رانکین آلی ، از چهار سیال R۱۳۴a، R۲۴۵fa،R۱۲۳۴ze و Isobutane استفاده و مقایسه شده است . مدلسازی روابط ترمودینامیکی حاکم بر پژوهش توسط نرم افزار ای ای اس انجام و پس از اعتبارسنجی نتایج به تحلیل پارامتری اجزای سیکل پرداخته شده است . نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که راندمان های انرژی و اگزرژی سیستم دارای مقادیر به ترتیب ۱۰ و ۳۲ درصد می باشند. با افزایش دمای اواپراتور، مقدار توان تولیدی توربین و توان خالص سیکل رانکین آلی کاهش پیدا می کند. در بین سیال عاملهای مورد بررسی ، سیال R۲۴۵fa دارای بیشترین راندمان اگزرژی می باشد.