اثربخشی درمان شناختی تحلیلی بر کاهش رفتارهای خود آسیب رسان، پرخاشگری و افکار خودکشی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی تحلیلی بر کاهش رفتارهای خودآسیب رسان، پرخاشگری و افکار خودکشی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام شد. روش کار: بدین منظور از جامعه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز مشاوره و روانشناسی شهر مشهد تعداد ۳۰ نفر به شیوه ی در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (هرگروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۹ جلسه درمان شناختی تحلیلی را به صورت گروهی دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و در لیست انتظار ماندند. متغیرهای وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیرها از پرسش نامه های رفتارهای خودآسیب رسان گلوتسکی و گلن، پرخاشگری باس و پری و مقیاس اندیشه پردازی خودکشی محمدی فر و همکاران استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که با کنترل اثرات پیش آزمون، درمان شناختی تحلیلی اثر معناداری بر کاهش رفتارهای خودآسیب رسان، پرخاشگری و افکار خودکشی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دارد. نتیجه گیری: درمان شناختی تحلیلی راهبردی مناسب برای بهبود علائم اختلال شخصیت مرزی است و می توان از آن به عنوان یک شیوه ی مداخله ای موثر استفاده کرد.