بررسی توزیع شوری در ناحیه ریشه درختان پسته در روش های آبیاری سطحی، بابلر و قطره ای

این تحقیق با هدف بررسی اثرات روش های آبیاری سطحی، بابلر و قطره ای بر توزیع شوری در اطراف درختان پسته تحت مدیریت باغدار در خاکی با بافت لوم رسی شنی انجام شده است. روش های آبیاری مذکور در قالب طرح کرت های دو بار خرد شده بعنوان کرت اصلی، فاصله اندازه گیری شوری خاک از ردیف درختان در چهار سطح (۵/۰، ۱، ۲ و ۵/۳ متر) در کرت فرعی و عمق اندازه گیری شوری خاک در چهار سطح (۰تا ۳۰، ۳۰ تا ۶۰، ۶۰ تا ۹۰ و ۹۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر) در کرت فرعی فرعی در نظر گرفته شدند و اندازه گیری ها طی دو سال زراعی انجام گردید. میزان آب کاربردی در روش های آبیاری نواری، قطره ای و بابلر به ترتیب ۸۱۵۰، ۵۰۶۰ و ۶۳۹۰ متر مکعب بر هکتار بدست آمد. اثر روش های آبیاری و فواصل از درخت در شوری خاک در سطح ۱% معنی دار شد و نشان داد که میزان شوری خاک در روش های آبیاری متفاوت، و آبیاری قطره ای نسبت به سایر روش ها برتری دارد. نتایج توزیع شوری خاک در فواصل مختلف از ردیف درختان نیز اختلاف معنی داری را نشان داد و بیانگر آن است که با افزایش فاصله از ردیف درختان، شوری خاک نیز افزایش یافته است. تجمع املاح در روش آبیاری قطره ای در حاشیه محیط خیس شده و از فاصله ۷۰ تا ۸۰ سانتی متری از ردیف درختان، در لایه سطحی خاک شروع شد. نتایج نشان داد که روش آبیاری قطره ای با کاهش ۳۸ درصد آب آبیاری، روشی مناسب برای آبیاری باغات پسته است و در صورتی که بدرستی طراحی، اجرا و بهره برداری شود و پایداری خاک مد نظر قرار گیرد، جایگزین مناسبی برای روش آبیاری سطحی مرسوم است. در مناطقی که آب آبیاری از کیفیت خوبی برخوردار نبوده و بارش سالیانه توان آبشویی خاک را ندارد، برای حفظ و پایداری خاک، باید آبشویی سالیانه خاک با استفاده از روش آبیاری سطحی انجام شود.