بررسی نحوه مواجه با دانش آموز معتاد

برنامه های ملی پیشگیری از اعتیاد در مدارس ایران و تراکم انبوه جمعیتی در سنین نوجوانی و جوانی در مقاطع مختلف آموزش وپرورش سراسر کشور از یک سو و دسترسی آسان به این گروه از افراد جامعه که اتفاقا از گروه های در معرض خطر ابتلا به اعتیادهستند از سوی دیگر باعث شده است که مدارس به عنوان پایگاهی برای اجرای برنامه های پیشگیری از اعتیاد انتخاب شود. بههمین دلین هدف از این مقاله بررسی نحوه مواجهه والدین و معلم با دانش آموزان معتاد است در این مطالعه ازروایت پژوهشیاستفاده شده است که در این مطالعه به شیوه مصاحبه از سه معلم از سه شهرستان سراوان، راسک و نیکشهر انجام گرفته است ونظر خواهی از آنها در مدارس نمونه دولتی و مدارس عادی در نیم سال اول ۱۴۰۰-۱۴۰۱ انجام شده است. اگر چه در سال هایاخیر طرح های منسجم و مفیدی تحت عنوان طرح های ملی پیشگیری از اعتیاد در بعضی از مدارس شهرها و استان های کشور بهصورت آزمایشی و پایلوت اجرا شده است به نظر می رسد هیچ بر آوردی از میزان اثربخشی این طرح ها نشده است تا بتوان باخارج کردن این طرح ها از حالت آزمایشی به همگانی، تمام گروه های مخاطب را تحت پوشش برنامه های پیشگیری از اعتیاد قرارداد نتایج این مطالعه نشان داد که رابطه بین مربیان و دانش آموزان و تعامل والدین با مدرسه نقش مهمی در فرایند پرورشی دانشآموز دارد و نحوه مواجهه با دانش آموز معتاد بسیار مهم بوده مربیان میبایست در برنامه آموزشی خود سلسله جلساتی را در جهتبیان مضرات اعتیاد در ابعاد فردی، خانوادگی و اجتماعی و حتی اقتصادی را بگنجانند و همچنین نقش مربی و ارتباط با دانش آموزو والدین اثرات چشمگیری در پیشگیری دانش آموزان از ناهنجاری ها و اعتیاد آنان دارد. همچنین تجربیات سه مدیر از سهشهرستان و نحوه مواجهه با دانش آموزان معتاد و ناهنجار و راهکارهای آنان در موقعیت های مختلف را در فرایند مصاحبه جویا شدیم.