نقش کمال گرایی و خود دلسوزی در پیش بینی فرسودگی والدینی مادران دارای کودکان با اختلال یادگیری خاص

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی فرسودگی والدینی بر اساس کمال گرایی و خوددلسوزی در مادران کودکان اختلال یادگیریخاص می باشد. روش مطالعه توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودکمبتلابه اختلال یادگیری خاص که در شهر شیراز در سال ۱۴۰۱ بود. نمونه آماری بر اساس فرمول فیدل تاپاچنیک ( ۲۰۰۷)به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۲۳ نفر انتخاب شد. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس ۲۶ سوالی خوددلسوزی فرم بلند(نف، ۲۰۰۳ )، - مقیاس ۲۳ سوالی سنجش فرسودگی والدینی (رزکام و همکاران، ۲۰۱۸ ) و پرسشنامه ۲۳ سوالی کمال گرایی(فراست و همکاران، ۱۹۹۰ ) بود. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که کمال گرایی و خوددلسوزی با سطح اطمینان ۹۹ % بافرسودگی والدینی در مادران کودکان اختلال یادگیری خاص دارای رابطه معناداری هستند. نتیجه پژوهش حاکی از آن بود کههرچقدر کمال گرایی افزایش می یابد فرسودگی والدینی هم بیشتر می شود. همچنین خوددلسوزی با فرسودگی والدینی درمادران کودکان اختلال یادگیری خاص دارای رابطه معناداری هستند و این رابطه به صورت معکوس هست؛ بنابراین هرچقدرخوددلسوزی افزایش می یابد فرسودگی والدینی کمتر می شود.