بررسی و تحلیل اشعار مشروطه ی فرخی یزدی

ادبیات و مطالعه آن می توان ذهن انسان را به سمت و سویی سوق دهد که به لطافت و زیبایی برسد. معمولا افرادی که علاقمند به ادبیات هستند، دارای روحیه مهربانانه هستند و همچنین بسیار در آنها آرامش دیده می شود. در صحبت هایشان همیشه آرامش خاطر به چشم می آید. شعر گونه ای فراگیر از همین ادبیات است که به سبب همین ویژگی، پرکاربردتر از دیگر گونه هاست. قامت شعر فارسی بلند است و زندگی ایرانی ها از دیرباز در آمیخته با همین اشعار است به خصوص زمانی که پای احساسات در میان باشد. غرور ملی مان در اوج پیروزی به سرود ملی گره می خورد، همبستگی مان در دوران دفاع مقدس را شعر تقویت میکند، شعر، مادر۵ غم های بزرگ مان مانند همین روزهای محرم است و غم مان را تسکین می دهد و ناآرامی و گریه های شبانه کودکی مان را لالایی که خود گونه ای از شعر است، آرام می کند. حتی شعرها به فراخور محتوای خود وارد گفت و گوهای روزانه مان می شود و گاهی برای بیان احساسات مان دست به دامن آن می شویم. میرزا محمد فرخی یزدی ملقب به تاج الشعرا ( ۱۲۶۸ شمسی ۲۵ – مهر ۱۳۱۸ شمسی) شاعر و روزنامهنگار آزادیخواه و دموکرات صدر مشروطیت است. وی سردبیر روزنامه طوفان بود. او همچنین نماینده مردم یزد در دوره هفتم مجلس شورای ملی بود و در زندان قصر کشته شد. مدفن او ناشناخته است. مطالعه حاضر به بررسی منابع موجود در زمینه مورد بحث، به بررسی و تحلیل اشعار مشروطه ی فرخی یزدی می پردازد.