اثر بخشی درمان مبتنی بر نظریه ذهن بر مشکلات هیجانی، رفتاری کودکان مبتلا به اختلال یادگیری غیر کلامی

هدف از این تحقیق بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر نظریه ذهن بر مشکلات هیجانی، رفتاری کودکان مبتلا به اختلال یادگیریغیر کلامی می باشد. روش تحقیق به صورت تحلیلی – توصیفی از نوع مروری(کتابخانه ای) می باشد. اثربخشی درمان مبتنی برنظریه ذهن در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری غیرکلامی مورد توجه قرار گرفته است. در اختلال یادگیری غیرکلامی، کودکاننارساخوانی، نارساگفتاری یا مشکلات دیگری در برقراری ارتباطات غیرکلامی دارند. نظریه ذهن به مفهوم درک و ادراک دیگراندرباره دنیای داخلی خودشان اشاره دارد. کودکان با اختلال یادگیری غیرکلامی ممکن است مشکلاتی در درک و تشخیص احساساتو نیازهای دیگران داشته باشند. به همین دلیل، درمان بر اساس نظریه ذهن بر روی توسعه و بهبود توانمندی های ارتباطی و اجتماعیاین کودکان تمرکز دارد. مطالعات نشان داده است که این نوع درمان می تواند بهبود قابل توجهی در عملکرد هیجانی و رفتاریکودکان با اختلال یادگیری غیرکلامی ایجاد کند. درمان مبتنی بر نظریه ذهن با استفاده از روش های گوناگونی مانند بازی ها، نقشههای تصویری و مدل سازی ساده، به کودکان کمک می کند تا مفهوم درک و تعامل با دیگران را درک کنند و شیوه های مناسببرقراری ارتباطات غیرکلامی را یاد بگیرند. به طور کلی، درمان مبتنی بر نظریه ذهن به عنوان یک روش موثر و کمکی در پشتیبانیاز کودکان با اختلال یادگیری غیرکلامی شناخته شده است. توسعه توانمندی های ارتباطی و اجتماعی آنها از طریق افزایش درکنظریه ذهن می تواند بهبود چشمگیری را در زندگی روزمره آنها به ارمغان آورد.