تاثیر علم بدیع و روشهای بدیعه پردازی برای افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

تحقیق حاضر به منظور بررسی میزان اثربخشی روش تدریس بدیعه پردازی و روش رایج، بر بادگیری و یادداری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان صورت گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه ششم ابتدایی و از بین جامعه مذکور یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و سپس نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای ۵۰ نفر انتخاب شدند که ۲۵ نفر در گره آزمایش و ۲۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند.روش انجام این تحقیق، کیفی و طرح تحقیق مورد استفاده است. ابزارهای اندازه گیری به کار رفته در تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته و تست انگیزش پیشرفت هارتر میباشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی(میانگین،انحراف معیار) و در بخش استنباطی از آزمون t مستقل و تحلیل کوواریانس استفاده گردید.