بررسی نقش نهادهای میانجی در توسعه قابلیت های برترساز و فرصت آفرین فناورانه در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه

در حوزه مطالعات نوآوری، همواره بر نقش سازمانهای میانجی بهعنوان سازمانهایی با کارکردهایی خاص بهخصوص در نظام نوآوری پرداخته شده است. نقش این سازمانها و اهمیت کارکردهای آنان به خصوص در کشورهای در حال توسعه به دلیل خلاءهای موجود در نظامهای نآوری خصوصا ضعفهای ارتباطی میان بازیگران عرصه نوآوری پر اهمیت تلقی میشود. بررسیهای تاریخی نشان میدهد؛ کشورهایی که امروزه از آنها به عنوان کشورهای توسعه یافته (صنعتی) نام برده میشود؛ تحولات صنعتی آنها نخست، از دانشگاه ها و مراکز علمی آغاز شده است و به عبارتی نیروهای علمی در آن کشورها پیشگام توسعه صنعتی بوده اند. از زمانی که صنعت شکل گرفت؛ صنایع برای حل مشکلات خود به دانشگاه ها و مراکز علمی مراجعه کرده اند و این روند هنوز هم ادامه دارد،در کشورهای در حال توسعه، به دلیل ساختار نهادی شکننده، شکلگیری و ادامه فعالیت نظام ملی نوآوری همواره با مشکلاتی روبروست. یکی از بازیگران کارآمد نظامهای نوآوری و به تبع آن نظام ملی نوآوری، نهادهای میانجی هستند. کارکردهای آنها میتواند در رفع یا کمرنگ نمودن مشکلات مورد اشاره نقش آفرین باشد. در این مقاله به بررسی نقش نهادهای میانجی در توسعه قابلیت های برترساز و فرصتآفرین فناورانه در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به صورت مروری پرداخته میشود